ناوک

یکی از فانتزیام اینه که...

یه دوست داشته باشم،
نگاهم کنه،
بگه:دلت گرفته؟
بگم:آره
دستاشو دور گردنم حلقه کنه،
سرمو بذارم رو شونه ش گریه کنم تا خالی بشم،
بعدشم اصلا ازم نپرسه قضیه چی بود یا با قیافه ی مضحک منطقی نصیحتم نکنه-

باز هم سر به شانه ی سجاده خواهم برد

دلم به یاد کسی می تپد بیا ای دوست!       بیا که من به تو بیش از همیشه محتاجم